WEEK 1. #bloggersbootcamp, waar zeg je nee tegen?

Waar zeg je nee tegen?...

Tegenwoordig tegen heel veel, in tegenstelling tot de persoon die ik vroeger was, zo pakweg 20 jaar geleden.
Toen bestond er voor mij geen 'nee',  als mij iets gevraagd werd, deed ik dat, of ik dat nu echt wilde of niet.
In gedachten vroeg ik mezelf altijd af, waarom niet? En daar had ik nooit een antwoord op dus deed ik het maar.
Tot het me op een dag te veel werd en iemand mij zei dat het ook anders kon.
Op dat moment koos ik voor mijzelf en kwam 'nee' in mijn leven.

De eerste keer 'nee' kwam onverwacht en heel direct, ik doe het niet meer op jou manier, nee, jij luistert nu maar eens naar mij.
Eigenlijk was mijn 'nee' zelfs een 'ja',
Ja, het is goed, nee, we doen het niet op jou manier, we doen het zoals ik het wil.
Het was meteen de eerste echte ruzie die ik in mijn leven mee maakte.
Ik was erg verdrietig en boos, maar tegelijk voelde ik mij sterk.
Omdat ik 'nee' had gezegd, ging het zoals ik het wilde.
Ongeacht de ruzie die erop volgde met behoorlijk grote consequenties.

Een grote ommekeer in mijn leven, maar wel de goede kant op.
Ik werd sterk en leerde dat wanneer ik dichter bij mijzelf bleef, alles aan kon.
Ik heb nog vaker 'nee' moeten zeggen, vooral tegen mensen die dachten dat ik hen volgde, die niet gewend zijn aan 'nee', waardoor er meteen een ruzie op volgde.

Nee zeggen is niet iets wat ik snel doe, zolang ik er zelf niet slechter van wordt, ik mijzelf er goed in kan vinden is het niet nodig om 'nee' te zeggen.
De lessen dat ik die keren dát ik 'nee' zeg ook meteen een fikse ruzie heb neem ik mee, het weerhoud me er niet van om bij mijn standpunt te blijven.

Ik zeg 'nee' als ik mij er niet mee kan identificeren, ik blijf mezelf.